Με τη Μάγκυ μας χωρίζει ένας τοίχος καθημερινά. Κατά τα άλλα μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για φαγητό, γλυκό, ταξίδια, γράψιμο και επιθυμούμε και οι δυο να φοιτήσουμε στην Καλών Τεχνών.

Κάθως λέμε ένα καλημέρα και ένα καληνύχτα… σε αυτά τα λίγα λεπτά που βλεπόμαστε συζητάμε για το επόμενο ταξίδι και την επόμενη λιχουδιά. Φυσικά και ήθελε να πάει Μαρόκο…πιστεύω παρόλα αυτά όμως ότι τα συνεχόμενα ουρλιαχτα χαράς συνδυασμένα με τις 4 λεξούλες » να πας, να πας» κάθε φορά που την έβλεπα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, μιας και θα ξαναπώ ότι οι 15 μέρες που έκατσα στο Μαρόκο ήταν μια μοναδική εμπειρία το 2013 (το part 2 του αφιερώματος στο Μαρόκο θα είναι από μένα).

Και από δω αναλαμβάνει η Μάγκυ:

Αν με ρωτήσεις τι είναι για εμένα το Μαρόκο, θα σου απαντήσω «Οι Βέρβεροι και η αραβική σοφία». Αυτά είναι άλλωστε και τα βασικά χαρακτηριστικά της χώρας: βερβέρικη ανεξαρτησία, αραβική φιλοσοφία… κι έρημος. Οι Βέρβεροι, λοιπόν, με αξιοθαύμαστο τρόπο προσαρμόστηκαν στο σκληρό περιβάλλον της ερήμου και έζησαν σε απόλυτη αρμονία με αυτό. Από ανάγκη έγιναν σκληροί, λιτοδίαιτοι, εργατικοί και ανεξάρτητοι και φυσικά πολεμιστές. Συμβίωσαν με τους άλλους πολιτισμούς της περιοχής Φοίνικες, Έλληνες, Άραβες, κατακτήθηκαν, αλλά δεν αφομοιώθηκαν… Και αρκεί μια βόλτα στο Νότιο Μαρόκο για να καταλάβεις τι ακριβώς σου περιγράφω.

 

Αλλά ας πάρουμε τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Πρώτος σταθμός το Μαρακές, που στα βερβέρικα σημαίνει η χώρα του θεού. Το Μαρακές είναι τόσο σύγχρονο όσο και παραδοσιακό. Πέρα από το φημισμένο του πορφυρό χρώμα, θα σε εντυπωσιάσει το πόσο πράσινη μπορεί να είναι μια πόλη σε έναν τόσο έρημο τόπο. Σύμφωνα με το Ισλάμ, ο παράδεισος έχει τη μορφή κήπου και οι πιστοί φτιάχνουν με τρόπο όλο σοφία και τέχνη τους επίγειους παραδείσους τους, οι οποίοι όμως έχουν ανάγκη το νερό και το οποίο διαχειρίζονται με τρόπο αξιοθαύμαστο… κι έτσι το Μαρακές έχει πράσινο! Μάλιστα πέρα από τους φοίνικες που ευδοκιμούν στο κλίμα του, έχει πολλές πορτοκαλιές και τριανταφυλλιές, επιλογές επίσης επηρεασμένες από το Ισλάμ.

Όταν βρεθείς στο Μαρακές να επισκεφτείς οπωσδήποτε το Jardin Majorelle. Πρόκειται για ένα βοτανικό κήπο 12 στρεμμάτων που ανήκε στον καλλιτέχνη Jacques Majorelle, αλλά αγοράστηκε και αποκαταστάθηκε από τον Saint Laurent και τον σύντροφό του Pierre Bergé κι ο δεύτερος δώρισε τελικά στην πόλη και μπορείς ελεύθερα να επισκεφτείς, να εντυπωσιαστείς, και να πιείς τσάι στο μικρό του καλόγουστο καφέ. Το Μαρακές, έχει επίσης, το μεγαλύτερο παραδοσιακό παζάρι στο Μαρόκο και την πιο πολυσύχναστη πλατεία σε όλη την Αφρική, την Τζεμάα ελ Φνα, όπου μπορείς να αγοράσεις, αφού διαπραγματευτείς σκληρά με τους έμπειρους εμπόρους της, περίτεχνα πήλινα, μπαχαρικά, τα διάσημα μαροκινά δερμάτινα και φυσικά Αργκανέλαιο…

Κι αφού φτάσεις έως το μαγικό Μαρακές, πρέπει να κατέβεις ακόμα πιο νότια, αφού διασχίσεις τον Άτλαντα – ναι το γνωστό από τους Άθλους του Ηρακλή- να επισκεφτείς την Αΐτ-Μπεν-Χαντού.

Η Αΐτ-Μπεν-Χαντού είναι μια οχυρωμένη πόλη (ksar) πάνω στον δρόμο των καραβανιών μεταξύ της Ερήμου Σαχάρα και του Μαρακές. Η πόλη αποτελεί εξαιρετικό δείγμα πόλης Κάσμπαχ, ισλαμικής αρχιτεκτονικής κι έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO, και η οποία δυστυχώς καταστρέφεται από τις βροχοπτώσεις… Όμως η Αΐτ-Μπεν-Χαντού, σου είναι ήδη γνωστή, καθώς έχει χρησιμοποιηθεί ως σκηνικό σε πολλές γνωστές ταινίες όπως «Ο Λόρενς της Αραβίας», «Το Διαμάντι του Νείλου», «Ο Μονομάχος», «007 – The Living Daylights», «η Βασίλισσα της Ερήμου» και πολλές άλλες.

Αν θες όμως, να έρθεις ακόμα πιο κοντά με την έβδομη τέχνη και μάλιστα τα μυστικά της, να επισκεφτείς την πόλη Ουαρζαζάτ και τα κινηματογραφικά της στούντιο. Είναι εντυπωσιακό σε πόσες δεκάδες ταινίες μπορείς να δεις την ίδια πόρτα…

Και τώρα… ήρθε η ώρα να πατήσεις έρημο, συγκεκριμένα την πιο διάσημη, την έρημο Σαχάρα. Να ανέβεις σε καμήλα – τι υπέροχο ζώο!- και υπομονετικά να φτάσεις στον αμμόλοφο της αρεσκείας σου, όπου ακούς μέχρι και τα αστέρια… Δύσκολο να βρω τις κατάλληλες λέξεις να σου περιγράψω την εμπειρία να περπατάς στην έρημο. Ελπίζω ότι μια μέρα θα βρεθείς εκεί και θα το νιώσεις.

 

Στο Μαρόκο πρέπει να φας tajine! Το Tagine έχει πάρει το όνομά του από το πήλινο σκεύος με κωνικό καπάκι που χρησιμοποιείται για το ψήσιμο μαγειρευτών φαγητών που η βάση του είναι το κρέας, το κοτόπουλο ή το ψάρι, μαζί με λαχανικά, φρέσκα ή αποξηραμένα φρούτα, ξηρούς καρπούς, όσπρια και μπαχαρικά. Επίσης beyssara (αποξηραμένη φάβα στιφάδο με κύμινο και πάπρικα) και beghrir (τηγανίτες) με μαρμελάδα.

 

Οι υπέροχες φωτογραφίες που συμπληρώνουν το άρθρο είναι του κ. Λουκά Ζαχείλα.